ارزیابی زمانی-مکانی کفایت و پایداری توزیع آب سطحی پس از خودکارسازی سامانه بهره برداری با بهره‌گیری از روش کنترل خودکار غیرمتمرکز

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 گروه مهندسی آب، دانشکده فناوری کشاورزی، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران،

2 دانشیار، گروه مهندسی آب، دانشکده فناوری کشاورزی ابوریحان، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

3 گروه مهندسی آب-دانشکده فناوری کشاورزی (ابوریحان)، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

4 گروه مهندسی آب، دانشکده فناوری کشاورزی (ابوریحان)، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

10.22059/ije.2024.373548.1800

چکیده

این پژوهش در راستای ارتقا بهره‌وری در بخش انتقال، توزیع و تحویل آب سطحی، اقدام به ارزیابی عملکرد سامانه کنترل خودکار (PI) در توزیع کافی و پایدار آب سطحی تحت سناریوهای بهره‌برداری متاثر از کم‌آبی نمود. در این ارتباط، کانال اصلی شبکه آبیاری آبشار اصفهان به‌عنوان نمونه مطالعاتی انتخاب شد. در این راستا هدف اصلی رصد تغییرات کفایت و پایداری توزیع آب سطحی قبل و بعد از خودکارسازی در شرایط بهره‌برداری متاثر از کم‌آبی می‌باشد. با بررسی داده‌های تاریخی تامین آب سطحی این شبکه هفت سناریوی بهره‌برداری به عنوان محتمل‌ترین سناریوها انتخاب شد. در ادامه فرآیند توزیع آب سطحی در کانال اصلی تحت هر سناریو در بهره‌برداری موجود و بکارگیری سامانه بهره‌برداری PI توسط شاخص‌های ارزیابی عملکرد کفایت و پایداری توزیع بررسی و مقایسه گردید. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که در آبگیرهای بالادستی میزان بهبود هر دو شاخص کفایت و پایداری توزیع آب سطحی پس از خودکارسازی مشهود است. در آبگیرهای میان‌دستی و پایین‌دستی میزان بهبود کفایت پس از خودکارسازی برای شاخص کفایت اندک و برای شاخص پایداری قابل توجه بود. ولی با شدت گرفتن کم‌آبی در دو سناریوی آخر عملاً تاثیر خودکارسازی از نقطه‌نظر کفایت توزیع منفی ولی از نقطه‌نظر پایداری توزیع آب سطحی قابل دفاع بود.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


دوره 11، شماره 1
فروردین 1403
صفحه 46-66
  • تاریخ دریافت: 14 دی 1402
  • تاریخ بازنگری: 12 بهمن 1402
  • تاریخ پذیرش: 18 اسفند 1402
  • تاریخ اولین انتشار: 01 فروردین 1403
  • تاریخ انتشار: 01 فروردین 1403